Çelik; demir ve karbonun birleşiminden oluşur. Tüm çeliklerin içinde mangan, silisyum, fosfor ve kükürt gibi elementler vardır. Bıçağın içinde bulunan elementler farklı bileşimler eklenerek zenginleştirilir. Buna da alaşımlı çelik denir. Çelik türüne yeni bir özellik getiren, bu eklemeler olur. Bu alaşımlı çelikler korozyona dayanıklı şekilde ilaveler içerir. Bu sebeple de paslanmaz çelik halini alır.
Paslanmaz çelik üretimi, bir fırında çelik eritilerek başlar. Eridikten sonra alaşım elementleri eklenir ve erimiş çelik kalıplara dökülür. Külçeler katılaştıktan sonra, kullanılabilir şekiller ve ebatlar (levhalar, rulolar, vb.) bir değirmen içinde işlenir. Plakalar lazer kesimiyle bıçak bileşenlerine dönüştürülür ve bobinler ince bir kesme presi kullanılarak şekillendirme işlemi başlatılır.
Çeliğin özellikleri, eritme işlemi sırasında çeliğe belirli elementlerin eklenmesiyle değiştirilebilir. Bıçağın yapısına eklenen elementler ise şu şekilde olur:
Krom - Aşınma direncini ve korozyon direncini geliştirir.
Molibden - Sertleşme kabiliyetini, gerilme artışını ve korozyon direncini, artırır.
Karbon - Düz karbonlu çeliklerde bulunduğu için alaşım elementi değildir. Bununla birlikte, karbon sertliğini arttırır.
Nikel - Sertleşebilirliği ve korozyon direncini geliştirir. Nikel, her türlü bıçak için kullanılan paslanmaz çelikte önemli bir elementtir.
Vanadyum - Sertliği arttırır ve ince taneleri teşvik eder. Çeliklerde tane yapısı, aşınma direnci konusunu sağlamakta önemli bir faktördür. Genellikle, ince taneli yapılar arzu edilir.
